Héél herkenbaar tekstje, ook iets waar wij vaak mee worstelen! Toen, nu, en misschien ons hele leven. Eén van de zovele gevechten met jezelf…
‘Je kunt het niet goed doen’
Als je me vraagt ‘hoe gaat het met je’ goedbedoeld en met sympathie in je stem. Dan
antwoord ik: ‘het gaat wel’ en probeer ik je te ontlopen, want vandaag over mijn verlies praten is gewoon te pijnlijk.
Als je mij ziet en het juist niet hebt over het verlies dat volledig mijn gedachten beheerst, dan denk ik dat het je niet kan schelen
of dat je bang bent om het er over te hebben omdat het mij misschien van streek maakt.
Je kunt het niet goed doen.
Als je zegt: ‘Het spijt me dat je baby overleden is’ dan vind ik het moeilijk om daarop te antwoorden.
Wat verwacht je dat ik daarop zal zeggen?
Ik wil zeggen: ‘Het spijt mij ook’ of ‘Het is afschuwelijk’.
Ik wil schreeuwen: ‘Het is niet eerlijk’.
Maar toch zal ik dat niet doen want ik wil niet van streek raken vandaag, niet waar jij bij bent.
Dus ik antwoord: ‘Dankjewel’.
Die dank betekent zo veel meer dan dat.
Het betekent dat ik je bedank dat je om me geeft, dat je me probeert te helpen
en het betekent dat ik nog steeds verdriet heb.
En als je niet weet wat je moet zeggen dan is dat ook oké
want ik weet ook niet wat ik tegen jou moet zeggen.
Als je me ziet glimlachen of lachen, ga er dan niet van uit dat ik mijn baby op dat moment vergeten ben.
Dat ben ik niet, dat kan ik niet, en dat zal ik nooit.
Ik begin er goed in te raken om niet gesproken boodschappen van jou op te pikken.
Vandaag is misschien wel een jaardag voor me of is er misschien wel iets dat een golf aan rouw bij mij veroorzaakt heeft.
Als je niets zegt dan zal ik denken dat je niet om me geeft maar als je wel iets zegt dan ga ik mij misschien wel vervelender voelen.
Je kunt proberen of ik erover wil praten maar wees niet verbaasd als ik nee zeg.
Je kunt het niet goed doen.
Geef alsjeblieft niet met mij op, geef niet op.
Ik heb behoefte aan je pogingen, hoe zwak of hoe afgezaagd ze ook zijn.
Ik heb behoefte aan je medeleven.
Ik heb behoefte aan je gebed.
Ik heb behoefte aan je liefde.
Ik heb behoefte aan je volharding.
Ik heb daar allemaal behoefte aan maar nog meer wil ik als normaal worden behandeld,
zoals het was voordat dit allemaal gebeurde.
Maar ik weet dat dit niet mogelijk is.
Die zorgeloze naïeve persoon is voor altijd verdwenen en ook dat verlies betreur ik.
Dus je kunt het niet goed doen.
Geef een antwoord