Geboren en heengegaan op 21-12-2015. Maar voor altijd in ons hart!
Wij zijn Peter en Sara,
de trotse ouders van Sem*, onze wondermooie zoon die op 21 december 2015 in stilte geboren werd.
Woensdag 15 april 2015, wat een dag om nooit te vergeten. Een positieve bloedtest! Vreugde alom!
20 december zouden we een gezinnetje vormen met ons drie. Eindelijk! Wat keken we hiernaar uit!
Na 40 weken zwangerschap hielden we onze zoon in onze armen. Een prachtig manneke, lang en smal.
Met tien vingertjes en tien teentjes. Mooie bolle wangetjes. Grote handjes en grote voetjes, net zoals de papa.
De teentjes dan weer net zoals die van mama.
De lipjes en kinnebak van de papa,
het neusje van de mama, fel blonde wenkbrauwen van ons beide. Prachtige ogen dan weer van de papa.
Het leek alsof hij sliep, alsof zijn ogen elk moment zouden open gaan. Maar ze zouden voor eeuwig gesloten blijven.
We moesten hem terug afgeven, maar in ons hart zal hij eeuwig blijven verder leven.
We proberen Sem* op zoveel mogelijk manieren levend te houden.
Hij is en blijft onze zoon, we willen over hem praten, zijn naam noemen, herinneringen boven halen en hem overal bij betrekken.
En we hopen dat jullie dat met ons mee doen. Ons hierin steunen en helpen.
Heb dus geen angst om over Sem* te praten of naar hem te vragen, zijn naam te noemen.
Zijn naam horen is voor ons ook een teken dat hij erbij hoort, dat hij levend gehouden wordt.
‘Het licht van het samen zijn scheen negen maanden lang, licht dat in 1 seconde gedoofd werd.
Het eerlijke nam een oneerlijke wending aan. Maar je afwezigheid doodt onze liefde niet’