Lieve Sem,
Opnieuw een dag die mij terug doet gaan naar vorig jaar. Nu, élke dag herinnert mij aan vorig jaar, aan hoe gelukkig we toen waren, met ons drietjes. Jij vrolijk rondstampend in mama’s buik. Maar deze dag, was vorig jaar weer net ietsje specialer. Sem vroeg of Geert één van zijn peters wilde worden.
13 juni 2015…Geert & Sarah vierden hun verlovingsfeest, samen met vele vrienden en familieleden. Wat keken we ernaar uit om hier naartoe te gaan! Natuurlijk om samen met hen hun speciale dag te vieren, maar ook stiekem uitkijkend naar het feit dat we voor het eerst konden pronken met jouw! Ik liep natuurlijk al iets meer dan drie maanden fier rond, zo blij met jouw in mijn buik, maar de anderen zaten die tijd nog in de onwetendheid. De voorbije week kwamen meer en meer mensen te weten dat jij eraan kwam.
Wij kwamen wat eerder aan op de plaats van het feestgebeuren. We hebben hier en daar nog wat proberen te helpen, gaven ons cadeautje af en mochten het fiere koppel bewonderen tijdens hun verlovingsfoto’s. Ik zat ondertussen maar zenuwachtig te zoeken naar een moment waar we Geert even apart zouden kunnen aanspreken. Amai, ik heb toch een paar pogingen moeten doen, zoals iedereen hem kent was hij die dag overal geweest op 5 minuten tijd 🙂
Stilletjes aan kwam het uur dichterbij dat al het volk zou gaan toekomen. Dus sleurde ik hem maar ‘subtiel’ mee naar buiten om te zeggen dat hij even moest komen kijken naar ‘iets’. We gaven hem zijn cadeautje. Het was een ‘message in a bottle’, vergezeld met een veertje en een piepklein papflesje erin. Het duurde even voor hij het papiertje eruit had gekregen en ondertussen had hij ook al lang een vermoeden van wat er zou volgen 🙂
Sem vroeg hem…
Vanuit Bollebuikland
zou ik je wat willen vragen
ook al ben ik nog heel klein…
ook al weet jij niet
of ik een jongen of een meisje zal zijn…
zou jij dan mijn buitenlandse peter willen zijn?
Onmiddellijk zei hij met heel veel fierheid ‘ja natuurlijk’. Met een lach op zijn gezicht, en ik zoals gewoonlijk weer in traantjes, gaven we elkaar een dikke knuffel. Wat was ik blij dat we het uitgerekend op deze dag hadden kunnen vragen! Precies alsof we hem een extra cadeautje konden geven, iets speciaals, iets voor het leven, een petekindje! Een vraag die zijn speciale dag nog net dat tikkeltje specialer maakte. Hij liet zijn flesje met tekstje aan iedereen zien, en kon gaan rondvertellen dat hij peter ging worden. Ik vond het zo fijn om te horen.
De rest van de dag was één groot ontspannen, gezellig, super goed georganiseerd feest!
Wat zag ik het al voor mij hoe ik Sem via Facetime aan zijn peter zou gaan voorstellen. En elke dag een fotootje van hem zou gaan doorsturen. Dat Geert op die manier Sem zou zien groeien, lachen, schateren, draaien, zitten,… Tot op het moment dat we dan met ons drietjes (en andere familieleden) naar Australië zouden vliegen om hun trouwfeest te gaan vieren. Hij en Sarah zouden Sem dan voor het eerst écht ontmoeten. Ik had er mij zoveel voorstellingen van gemaakt!
Sem, het had zo anders moeten zijn, we blijven het maar herhalen! In plaats van babygeluk die immens grote leegte. Binnenkort gaan we naar Australië zonder jouw! Hoe moeten we hieraan beginnen? Het doet zoveel pijn! Hoe kunnen we nu ‘gewoon’ dat vliegtuig opstappen? Geen extra koffers met babymateriaal mee, geen spelend lawaai makend kindje tussen ons in, geen rugzak mee om je heel Australië mee rond te dragen,… enkel één groot gemis!
Een reis waar ik normaal gezien zo naar uitkeek, en waar ik nu heel veel bang voor heb. Want élke minuut gaat er mij aan herinneren dat jij erbij had moeten zijn!
Je weet dat je er in ons hart en in gedachten altijd bij bent! Maar op de trouwdag van Geert & Sarah zal je extra aanwezig zijn, dat wéét ik! Ik zal zoeken naar tekens die je zal geven om te laten weten dat je er bent! En ook wij zullen er alles aan doen om je aanwezigheid duidelijk te maken!
Lieve zoentjes
Mama
Geef een antwoord