Lieve Sem,
Wat hadden wij jou graag echt leren kennen…
Wij waren zo blij toen we het nieuws van jouw komst hadden vernomen.
Je mama en papa waren in de wolken met het kleine wondertje in mama’s buik…
Ook wij verwachtten toen ons kindje en jullie zouden bijna even oud zijn. Dat maakte het allemaal eens zo leuk, eens zo spannend, eens zo speciaal.
We keken zo uit naar de feestjes bij je meter en peter in Sint-Amands want daar konden jij en onze Floris samen spelen.
In het begin samen op de mat liggen, later samen spelen en ravotten. En o ja, wat hadden jullie dan vast en zeker ook het nodige kattenkwaad uitgehaald om hier dan samen mee te gieren van plezier.
Maar het heeft niet mogen zijn Sem.
Wat was het zo moeilijk om te geloven toen je meter ons belde met het droevige nieuws, het was gewoon niet te vatten. En dat zal het ook nooit zijn.
We hebben al veel van jouw foto’s gezien en wat ben jij een knap kereltje seg.
Jouw kaartje heeft ook een centraal plaatsje gekregen in onze keuken en wat kijken we daar vaak naar. Het lijkt alsof je gewoon ligt te slapen in iedereen zijn armen. Was dit maar zo…
Lieve Sem, je bent nu het mooiste sterretje aan de hemel en ook al hebben we nooit echt kunnen kennismaken, we gaan jou niet vergeten.
Lieve Sara & Peter,
Wat leven wij heel hard mee met jullie, er gaat geen dag voorbij of wij hebben aan jullie en Sem gedacht. Al beseffen we ook dat dit een magere troost is…
Wij kunnen ons niet voorstellen wat dit moet betekenen.
Wat hadden wij jullie dit ook zo hard gegund…
Het was ook zo fijn om samen zwanger te zijn. Jullie keken uit naar ons kindje en wij uiteraard naar dat van jullie. We herinneren het ons nog heel goed toen je Floris voor het eerst zag in oktober. We zagen je glunderen met je bolle buik aftellend naar de dag om ook jullie wondertje in je armen te kunnen houden. We wensten je nog veel succes toen je weg ging omdat we je niet meer zouden zien voor de bevalling. Het eerste weerzien zou met zijn drietjes zijn. Konden we de klok maar terugdraaien…
Wat had dit toch allemaal anders moeten aflopen? Het is zo oneerlijk…
Woorden schieten ook tekort om troost te bieden, ze lijken zo leeg en nietszeggend…
Wat we jullie wel nog willen meegeven is het volgende:
Wat zijn jullie fantastische ouders, Sem had zich geen betere mama en papa kunnen wensen.
De manier waarop jullie Sem overal bij betrekken is echt knap.
Deze liefde moet Sem ongetwijfeld tot in de sterrenhemel voelen.
Veel liefs van Anneke, Tom & Floris.